رعایت بهداشت، استفاده از پماد، عدم تماس موضع با آب و انتخاب گوشواره های سبک از مهمترین نکات بعد از سوراخ کردن گوش است همچنین نباید قسمت‌های غضروفی گوش را سوراخ کرد چون به عفونت غضروفی منجر می‌شوند.
برای سوراخ کردن گوش محدوده سنی خاصی وجود ندارد و امروزه با وجود دستگاه‌های خاصی که برای سوراخ کردن گوش موجود است، استفاده از روش سنتی مرسوم نیست.
به هر حال رعایت بهداشت و ضد عفونی کردن محل سوراخ کردن گوش از مهمترین اقدامات بعد از این اقدام است.
عموما" در محل سوراخ کردن گوش -بعد از استفاده از زیورآلات -ترشحات خشک دیده می‌شود که به دلیل حساسیت به فلزات -به خصوص آلیاژ‌های نیکل- به وجود می‌آید.
البته ممکن است آلرژی به طلا و نقره هم در برخی افراد وجود داشته باشد.
با سوراخ کردن گوش زخم کوچکی در ناحیه به وجود می‌آید که استفاده از پماد‌هایی مثل تتراسایکلین در 24 تا 48 ساعت اولیه به مدت حداقل 3 بار در روز می‌تواند کمک‌کننده باشد.
اگر بعد از 24 ساعت میزان درد افزایش پیدا کرد یا در محل سوراخ شدن قرمزی و تورم به وجود آمد مراجعه به پزشک الزامی است چرا که نیاز به آنتی‌بیوتیک خوراکی احساس می‌شود.
بعد از سوراخ کردن گوش بهتر است در 24 ساعت اولیه، آب به موضع نرسد.
از گوشواره‌های خیلی سنگین استفاده نکنند چرا که این امر باعث می‌شود نرمه گوش کشیده شود و سوراخ تعبیه شده بزرگ شود و مشکل زیبایی به وجود آید.
قسمت‌های غضروفی گوش نباید دستکاری و سوراخ شوند چون گاهی اوقات به عفونت‌های غضروفی منجر می‌شوند که در موارد پیشرفته کار به جراحی و تخلیه چرک می‌انجامد.
