روز نهم ذی‌الحجه روز عرفه و از اعیاد عظیمه است، هرچند به اسم عید نامیده نشده و روزی است که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و طاعت خود خوانده و مؤید جود و احسان خود را برای ایشان گسترانیده و شیطان در این روز خوار و حقیرتر و رانده‌تر و در خشمناکترین اوقات خواهد بود.
روایت شده که حضرت امام زین‌العابدین ـ علیه‌السلام ـ شنید در روز عرفه صدای سائلی را که از مردم سؤال می‌نمود. فرمود: وای بر تو. آیا از غیر خدا سؤال می‌کنی در این روز و حال آن‌که امید می‌رود در این روز برای بچّه‌های در شکم آن‌که فضل خدا شامل آنها شود و سعید شوند و از برای این روز اعمال چند است:
اول: غسل
دوّم: زیارت امام حسین ـ علیه‌السلام ـ که مقابل هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد بلکه بالاتر است و احادیث در کثرت فضیلت زیارت آن حضرت در این روز متواتر است و اگر کسی توفیق یابد که در این روز در تحت قُبّه مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی که در عرفات باشد نیست، بلکه زیاده و مقدّم است.
سوم: پس از نماز عصر، پیش از آن‌که مشغول به خواندن دعاهای عرفه شود دو رکعت نماز بجا آورد در زیر آسمان و اعتراف و اقرار کند نزد حق تعالی به گناهان خود تا فایز شود به ثواب عرفات و گناهانش آمرزیده شود پس مشغول شود به اعمال و ادعیه عرفه که از حُجَج طاهره ـ صلوات اللّه علیهم ـ روایت شده و آنها زیاده از آن است که در این مختصر ذکر شود.
شیخ کفعمی در مصباح فرموده: «مستحب است روزه روز عرفه برای کسی که ضعف پیدا نکند از دعا خواندن و مستحب است غسل پیش از زوال و زیارت امام حسین ـ علیه‌السلام ـ در روز و شب عرفه و چون وقت زوال شد، زیر آسمان رود و نماز ظهر و عصر را با رکوع و سجود نیکو به جای آورد و چون فارغ شود دو رکعت نماز کند در رکعت اوّل بعد از حمد توحید و در دوم پس از حمد قُل یا اَیهَا الْکافِروُنَ بخواند. پس از آن چهار رکعت نماز گزارد در هر رکعت پس از حمد توحید پنجاه مرتبه بخواند.»
این نماز همان نماز حضرت امیرالمؤمنین ـ علیه‌السلام ـ است.
منبع: مفاتیح الجنان
اس ام اس روز عرفه
روز نیایش و روز بارش چشم های خاکیان بر شما آسمانیان مبارک باد
و التماس دعا در لحظات قشنگ خلوتتان . . .
.
.
.
حمد می گوییم خدای مهربان / خالق و سازنده این مکان
آفریده این زمین و آسمان / کائنات و جمله موجود آن . . .
روز عرفه مبارک
.
.
.
روز عرفه
روز بریدن از خاک و پیوند با افلاک و روز توسل به مقام ربوبیت حضرت حق است
.
.
.
خوشا آن بنده با عهد و پیوند / که دارد بازگشتی با خداوند
به کام خویش اگر چندی رود راه / چو باز آید نیاز آرد به درگاه . . .
.
.
.
الهى چون در تو مى نگرم از آنچه خوانده ام شرم دارم . . .
.
.
.
حاجیان گرم دعا و زائر اصلی برفت
رفته سمت کربلای پر بلا امشب حسین
اگر باشد گناه عالمینم
چه غم دارم که غمخوار حسینم
.
.
.
دل در جوشش ناب عرفه، وضو می گیرد
و در صحرای تفتیده عرفات، جاری می شود
آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است . . .
.
.
.
عرفه روزی است که
خدا درهای مغفرت و بخشش و رحمتش را بر روی بندگان خود آنان می گشاید . . .
.
.
.
یا رب به محمد و علی و زهرا / یا رب به حسین و حسن و آل عبا
کز سر لطف بر آر حاجتم در دو سرا / بی منت خلق یا علی الاعلا . . .
.
.
.
ای جمله بی کسان عالم را کَس / یک جو کرمت یار من بی کَس بس
هر کَس به کسی و حضرتی می نازد / جز حضرت تو ندارد این بی کَس ، کَس
.
.
.
میخواهم در ابریترین لحظهها فریاد بزنم و از باران عرفه سیراب شوم . . .
.
.
.
خدایا
آن‌گاه که جان ها و اندیشه ها از نسیم فرح‌بخش نام و یادت سرشار است
بگذار در برکه عرفه، خود را از زنگار غفلت و معصیت شست‌وشو دهیم . . .
.
.
.
یا رب ز گناه زشت خود منفعلم / وز قول بد و فعل بد خود خجلم
فیضی به دلم ز عالم قدس رسان / تا محو شود خیال باطل ز دلم . . .
.
.
.
روز عرفه، روز بی پیرایگی و آراستگی در عرفات خدا
و روز زمزمه رازمندی های حسین و روز برخورد اشک و لبخند است . . .
.
.
.
جز وصل تو دل به هرچه بستم توبه / بی یاد تو هر جا که نشستم توبه
در حضرت تو توبه شکستم صد بار / زین توبه که صدبار شکستم توبه . . .
.
تو آنچنانی که من دوست دارم ، پس مرا آنچنان کن که تو دوست داری . . .
.
.
.
در زلال آفتاب نگاه خداوند، قنوت عشق را عاشقانه به زمزمه می نشینیم
در روز عرفه که سجاده ای به وسعت هستی گسترده است . . .
.
.
.
به خدا تا اندازه ی امیدوار باش که جرات گناه کردن پیدا نکنی
و از اون تا اندازه ی بترس که از رحمت اون ناامید نشوی . . .
.
.
.
الهی ، مرا عمل بهشت نیست و طاقت دوزخ ندارم
اکنون کار با فضل تو افتاد . . .
.
.
.
الهی ،آن خواهم که هیچ نخواهم
الهی ، رجب بگذشت و ما از خود نگذشتیم ، تو از ما بگذر
الهی ، به حق خودت حضورم ده و از جمال آفتاب آفرینت نورم ده
الهی راز دل را نهفتن دشوار است و گفتن دشوارتر
الهی ، چون تو حاضری چه جویم ، چون تو ناظری چه گویم
الهی آگر بخواهم شرمسارم ، و اگر نخواهم گرفتار
الهی در بسته نیست، ما دست و پا بسته ایم
.
.
.
خدایا دیده ای بینا به من ده / دلی پر شور و بی پروا به من ده
دستم از هر چیز خالیست / دلی سرشار چون دریا به من ده . . .
.
.
.
جز خدا کیست که در سایه مهرش باشیم
رحمت اوست که پیوسته پناه من و توست . . .
.
.
.
از خدا برگشتگان را کار چندان سخت نیست
سخت کار ما بود کز ما خدا برگشته است . . .
.
.
.
در سکوتی که دلت دست دعا باز نمود
یاد ما باش که محتاج دعاییم هنوز . . .
.
.
.
خدایا
من اگر بد کنم
تو را بنده های خوب بسیار است
اما تو اگر مدارا نکنی
من را خدای دیگر کجاست ؟
.
.
.
بار الها! دفتر جرم مرا روز جزاباز مکن
من به امید عطای تو خطا کار شدم . . .
.
.
.
یا رب رو سیاهم مکنی / محتاج گدا و پادشاهم مکنی
مو سیه ام کردی به رحمت خویش / با موی سپید رو سیاهم مکنی . . .
.
.
.
خوشا دل سپردن به عشق خدایی / ز قید هوس های دنیا رهایی
خوشا، از گناهان همه توبه کردن / به درگاه حق، نیمه شب، چهر سایی
خوشا بر فراز جهان پر گشودن / گذشتن ز خودبینی و خود نمایی . . .
.
.
.
خدایا من چه سازم خسته ی راهی درازم
نه فرهادم که مرُد از داغ شیرین، نه ایوبم که با دنیا بسازم . . .
.
.
.
از پنجره ی روزگار به درخت عمر که مینگرم / خوشتر از یاد خداوند ثمری نیست
.
.
.
مطمئن باش ، حرفهایت هرچند تکراری باشد
یکی هست که به آنها گوش میدهد آن کسی نیست جز خدا . . .
